Zazwyczaj, choć nie zawsze, odpowiada polskiemu czasowi przeszłemu niedokonanemu. Używamy go w odniesieniu do czynności trwających dłużej lub powtarzających się, wreszcie w opisach.
Koniugacja I (trovare):
| liczba pojedyncza | liczba mnoga |
| 1 | trovavo | trovavamo |
| 2 | trovavi | trovavate |
| 3 | trovava | trovavano |
Koniugacja II (credere):
| liczba pojedyncza | liczba mnoga |
| 1 | credevo | credevamo |
| 2 | credevi | credevate |
| 3 | credeva | credovano |
Koniugacja III:
| liczba pojedyncza | liczba mnoga |
| 1 | finivo | finivamo |
| 2 | finivi | finivate |
| 3 | finiva | finivano |
Imperfetto jest formą bardzo regularną, jedynie czasownik essere tworzy go nieregularnie:
| liczba pojedyncza | liczba mnoga |
| 1 | ero | eravamo |
| 2 | eri | eravate |
| 3 | era | erano |
