 |
|
|
|
|
|
|
|
| << Poprzednia | Treść | Następna >> |
Wyróżniamy trzy koniugacje czasowników włoskich:
Koniugacja I ma w bezokoliczniku zakończenie –are: parlare, trovare.
Koniugacja II ma w bezokoliczniku zakończenie –ere: vendere, cadere.
Koniugacja III ma w bezokoliczniku zakończenie –ire: sentire, finire.
Koniugacja III dzieli się na dwie podgrupy: czasowniki odmieniające się regularnie (np. servire) oraz czasowniki przyjmujące –isc- w czasach presente, congiuntivo presente oraz imperativo (finire).