Większość liter włoskich wymawia się podobnie jak w języku polskim. W szczególności dotyczy to liter: a b d f i k l m n p r t u.
| c | przed a, o, u oraz przed innymi spółgłoskami wymawiamy jak polskie k: amico |
| przed e, i wymawiamy jak cz: cestino, Cesare |
| cc | przed a, o, u wymawiamy jak polskie kk: bocca |
| przed e, i wymawiamy jak czcz: cacce |
| ch | wymawiamy jak k: che, china |
| g | przed e, i wymawiamy jak dż: giro, gesso |
| w pozostałych sytuacjach wymawiamy jak polskie g |
| gg | przed e, i wymawiamy jak dżdż: viaggio |
| gh | wymawiamy jak g: ghetto |
| gli | wymawiamy jako lj: figlio; od tej reguły jest tylko kilka wyjątków: glicerina, glicemia, glicol, glicine |
| gn | wymawiamy jak ń: signore, signora |
| h | nie wymawiamy: ho, hai |
| qu | wymawiamy jak kł: quadro, questo |
| s | wymawiamy na ogół jako s; jak z wymawiane jest jedynie przed spółgłoskami dźwięcznymi: d, d, g, v, l, r, m, n oraz często między samogłoskami |
| sci | wymawiamy jak szi: sciita |
| sce i scie | wymawiamy jak sze: scena, scienza |
| sch | wymawiamy jak sk: schioppo |
| v | wymawiamy jak w: via, vada |
| z | wymawiamy jak c lub dz; na początku wyrazu przeważnie jako dz, w środku wyrazu nieco częściej jako dz |
| zz | wymawiamy jak cc lub dzdz; jak dzdz najczęściej w połączeniach typu –izzare, -izzazione: organizzare. |
